Dzikość w sercu to konto Magdy o wędrówkach z jej dwoma psami - Fibi i Krakersem. Razem, w przerwach od studiowania, eksplorują najdalsze górskie zakątki. To wszystko dokumentują na blogu i profilu, ubierając tekst w boskie zdjęcia, które sprawiają, że chce się zostać tam na dłużej i... tak jak oni, rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady i to w towarzystwie kudłatych podopiecznych! A jeśli tylko zechcecie to wasz team wędrowców może powiększyć się o dodatkowe trzy osoby - o zespół Dzikości w sercu... 

Jeśli, więc tak jak ja lubicie konta podróżnicze i ludzi, którzy nie boją się wyzwań (powinniście wiedzieć także, że Magda spaceruje także w kierunku uzyskania Korony Gór Polski) to... myślę, że dodanie ich profilu - miejsca w sieci, gdzie dowiecie się prawdopodobnie najwięcej o wędrówkach z psem po górach - do obserwowanych nie będzie złą decyzją!

Zazwyczaj konta, które prowadzone są z punktu widzenia psa, są dość tandetne i mało interesujące, a do tego nie wnoszą nic do mojego życia. Konto adoptowanego kundelka Fisi i jej siostry Funi, znacznie różni się od takich profili!

Dziewczyny w towarzystwie - tak mówi na nich Fisia - "starych" prowadzą profil, którego głównym celem jest promocja adopcji. Udowadniają, że życie z kundelkiem niewiele różni się od życia z rasowcem: może być on tak samo dobrym towarzyszem życia, choć czasami warto zasięgnąć porady specjalisty. 

I mimo, że Fisia z rodziną promuję schroniska i fundacje, zajmujące się ratowaniem porzuconych zwierząt, nie robi tego w sposób nachalny. Z resztą, jeśli mi nie wierzycie to zauważcie, że niedługo jej profil śledzić będzie 10 tysięcy obserwatorów, którzy kliknęli "follow" nie bez powodu...

Myślę, że w gronie naszych odbiorców nie ma osoby, która nie zna teamu Heart Chakry (sami zobaczcie na zdjęciu ile mam znajomych, obserwujących to konto), co nie zmienia faktu, że niegrzecznie byłoby ich nie przedstawić. Zatem w skład tego profilu wchodzą trzy psy: owczarki australijskie, czyli Baloo i Ruby oraz border collie - Nenya.

Gdybyście spytali mnie, dlaczego śledzę losy Gosi i jej stada to... nie umiałabym udzielić wam jednoznacznej odpowiedzi! Tak samo mam mętlik w głowie, kiedy moja przyjaciółka pyta mnie, który pies z tej trójki jest przeze mnie faworyzowany...

Z pewnością uwielbiam czytać perypetie życiowe Ruby, zwanej Pucznikiem. Zwłaszcza że Peppa jest - oczywiście z charakteru - lustrzanym odbiciem tego owczarka. Przyciąga mnie także braterska relacja pozostałych psów Gosi. Jednym słowem: każdy ze zwierzaków ma w sobie coś takiego, co sprawia, że z chęcią czytam InstaStories i posty My Heart Chakry!

Zosia - ludzkie ogniwo zespołu B The Great - to moja bratnia dusza. Tak jak ja, jest miłośniczką literatury (to właśnie ona zachęciła mnie do czytania "Zwiadowców", czyli serii która ma specjalne miejsce w moim sercu), robienia zdjęć i blogowania. I najważniejsze, o czym nie mogłabym zapomnieć: Zosia to psiara, a do tego dzieli mieszkanie z przedstawicielem mojej ulubionej rasy, border collie - Beethovenem. Bet jest bratnią duszą mojego psa. Zmaga się, bowiem z podobnymi problemami, jak Peppa...

Ich profil należy do moich ulubionych, gdyż nie ma w nim sztuczności i wszystkie zdarzenia są pokazane, takie jakie są. Oprócz tego podoba mi się to, jak łączą psie i ludzkie sprawy w spójną całość, jednocześnie emanując wartościami w obu dziedzinach. Czego chcieć więcej?

@kundelek.na.biegunie

W tym miejscu nie omieszkam także wspomnieć, że swego czasu miałam okazję przeprowadzić wywiad z Agnieszką i Konradem. Rozmawialiśmy o ich szwedzkim życiu, zmianach, a nawet o weganizmie, bo warto wiedzieć, że zespół Kundelka na Biegunie to pełnoprawni weganie, wrażliwi na krzywdę zwierząt.

Kamila, czyli przewodniczka Avena, ostatnio zmieniła nazwę profilu. Na zdjęciu widać jeszcze starą.

@pimpus.pimpulski

Ten profil  jest owocem psio-ludzkiej relacji Avena i Kamili. Jeśli mowa tu o tej ostatniej - Kamila interesuje się fotografią zwierząt, a jej pracę można obejrzeć na koncie, które dzieli ze swoim psem, ale i... w poście na naszym blogu, gdzie zdradza tajniki swojej pasji.
Za to Aven jest - póki co - szczeniakiem rasy border collie, który rośnie jak na drożdżach...

Obserwować ich konto, zaczęłam z polecenia i absolutnie nie żałuje. Dlaczego? Dlatego, że oprócz przyjemnego wyglądu, profil pokazuje życie z małym psim facetem, które jest nie tylko kolorowe. A warto zwrócić uwagę, że w psiej blogosferze można policzyć na palcach wartościowe konta ze szczeniakami.

@makulscy

Czy zdążyłam już wspomnieć, że całym sercem kocham psie konta podróżnicze? Jednym z moich ulubionych w tej kategorii, jest profil Aleks i Majkela Makulskich oraz ich dwóch adoptowanych podopiecznych - Bolka i Flory. Razem jeżdżą na różne krańce świata i zwiedzają najdalsze zakątki Ziemi. Przy tym byli także w moich najukochańszych krajach skandynawskich!

Są, jednak świadomi tego, że za kilka, kilkanaście, bądź kilkadziesiąt lat, nasza planeta może nie być już miejscem bogatym w tak bajeczne krajobrazy. Sami zainicjowali akcję #ŚmieciWŁapy (jeśli chcecie dowiedzieć się na jej temat więcej to odsyłam wam do posta na ich blogu, gdzie mówią więcej na temat zbierania śmieci), która zachęca do oczyszczania swojego najbliższego środowiska. Podjęli także ważną decyzję - zostali weganami, za co bardzo ich podziwiam.

Zatem, jeśli chcecie przenieść się w świat podróży i świadomego człowieczeństwa, to powinniście zaobserwować konto Makulskich. Myślę, że będziecie zadowoleni!

@smellslikeadventurepl

Smells Like Adventure jest kontem tworzonym przez Dominikę i jej psa. Dominika gustuje w dobrej literaturze, prowadzi bloga oraz oszczędny tryb życia, ale przede wszystkim jej pasją są psy. Tak jak zdążyłam wspomnieć, sama ma przyjemność mieszkać z jednym takim. Ma on na imię Tobias, jest rasy beagle i z tego co wiem to lubi dobrze pojeść. Ale spokojnie, ta cecha charakteryzuje chyba większość psiej populacji na tym świecie...

Co znajdziecie na ich profilu? W spójnej siatce znajdziecie wiele przemyśleń, trochę psów, planowania i wzmianki o byciu eko. Takie combo najciekawszych - a przynajmniej według mnie - tematów. Nic dziwnego, zatem że konto Dominiki i Tobiasa znalazło się w zestawieniu moich ulubionych profili na Instagramie!

@piesekmanu

Tytułowy pies - Manu, jest kundelkiem, adoptowanym z jednego ze śląskich schronisk. Ma on młodszego brata - BB, który także ma swój udział na profilu Manu. A na ich utrzymanie pracuje Magda - z wykształcenia behawiorystka COAPE, a prywatnie wielbicielka sagi Gwiezdnych Wojen i całkiem miła osoba. To z nią, jako pierwszą kontaktowałam się po premierze ostatniej części.

Ich profil to swego rodzaju pamiętnik, gdzie znajdziecie trochę urywków z codzienności, ale... niestety ich codzienność to nie zawsze kolorowe obszary. To właśnie dzięki Magdzie dowiedziałam się wielu przydatnych rzeczy, m.in. tego jak udzielić psu pierwszej pomocy, kiedy dojdzie do udławienia. I z tego co mi wiadomo: takich ciekawostek i anegdotek z pracy behawiorysty ma być jeszcze więcej!

Właśnie przedstawiłam wam 9 kont, które są na tyle dobre, że czułam potrzebę wam ich udostępnienia. I wcale was nie okłamałam, bo przed nami jeszcze jeden profil. Chciałabym, bowiem przypomnieć wam, że my także aktywnie działamy na Instagramie. Dlaczego uważam, że powinniście z nami zostać? Przede wszystkim na naszym koncie, głównie na InstaStories, znajdziecie dużo urywków z Bark Side-owej codzienności. A oprócz tego - bo sama raczej nie lubię kont poświęconych wyłącznie konkretnemu psu - staram się między wersy postów przemycić wartość. Czy się udaje? Oceńcie sami, wchodząc na @barkside.pl!

Bark Side mocno zmienił się od początku 2019...

Rok zaczęłam dość dobrze: wstawiłam dwa teksty, które do dziś znajdują się w czołówce tych najchętniej przez was czytanych. W styczniu zadbałam także o wygląd graficzny bloga (a raczej zajęła się tym moja znajoma z bloga Smells Like Adventure) i kupiłam domenę. Później, w lutym, statystyki nieco mi się zaniżyły, ale wtedy jeszcze nie bardzo zależało mi na tym, aby były wysokie. Następnie nastały wakacje i rosła moja świadomość przynależności do psiej blogosfery. Na blogu pojawiały się pierwsze mądrzejsze publikacje, a was robiło się coraz więcej. W końcu w listopadzie był przełomowy moment istnienia tejże strony. Grudzień za to był mało owocny w sukcesy.

Tak minął nam rok. A ja chcę, żeby kolejne dwanaście miesięcy również było dla mnie powodem do dumy, dlatego tworzę dzisiejszy tekst, gdzie przedstawię wam moje plany, marzenia i pragnienia odnośnie mojej działalności w internecie na rok 2020. Gotowi? 

Pod koniec grudnia na Instagramie zadałam wam kilka pytań odnośnie treści, które będą się tutaj pojawiać. Chciałam dowiedzieć się jakie publikacje wzbudziłyby wasze zainteresowanie, bo w końcu nie ja sama tworzę Bark Side. To fakt - piszę teksty z myślą o swoim rozwoju, ale zależy mi też na tym, abyście i Wy czerpali z nich jak najwięcej!

To moje podsumowanie 2019, zgodnie z przepisem z bloga Worqshop. Kasia pomogła mi też w zrobieniu wizji na 2020!

Od Nowego Roku chciałam trochę bardziej uniezależnić bloga od mojego psa, jakim jest Peppa. Z ankiety dowiedziałam się, jednak że moi czytelnicy nie byliby zadowoleni z tego rozwiązania. Daliście znać, że chcecie kontynuację serii o problemach Peppy, a znaczna część z was lubi czytać również historie z naszego życia i moje przemyślenia. 

Nie znaczy to, jednak że powinnam zrezygnować z wpisów gościnnych i wywiadów. Dużo obserwatorów zaznaczyło, że są zainteresowani tego typu postami, a ja mam już w głowie wyznaczone osoby, które po wyrażeniu chęci, mogłyby coś dla was napisać. 

Zdziwił mnie za to fakt, że tak wiele użytkowników nie chcę, abym po jednym wpisie zaprzestała pisania postów w tematyce czytelnictwa. Tak samo okazuję się, że zestawienia typu TOP 5 oraz recenzje (co wydawało mi się zgoła nieprawdopodobne) mają swoje grono zaineresowanych.

A jeśli chodzi o teksty, które nie cieszą się tak dużym odbiorem jak pozostałe: niewątpliwie są nimi podsumowania miesięcy. Szkoda, bo to publikacje, których pisanie sprawia mi dużo radości. Nie chcę z nich rezygnować, więc będę musiała trochę pokombinować, żebyście je polubili. Na ten moment mam plan, żeby podzielić taki post na części, z czego jedynie polecajki pojawiałyby się na blogu. Resztę stopniowo wstawiałabym na pozostałe social media, ale nie wiem czy to wypali.

To prawda: pod koniec 2019 wpadłam na pomysł zmiany słówka na kolejny rok, więc ostatni wpis w tematyce BuJo jest trochę nieaktualny.

Teraz przedstawię wam moje pomysły na to, żeby w tym roku wymiatać z treściami (w granicach rozsądku), a co za tym idzie - pozyskiwać nowych czytelników. Jest to dla mnie ważne, ponieważ gdy jestem w stanie dotrzeć do większej ilości ludzi, moja praca zostaje w większym stopniu doceniona.

Liczę, że w tym roku uda mi się pozyskać współpracowników, którym będzie zależało na rozwoju swojej marki na różnych płaszczyznach. Sama mam zamiar odezwać się z propozycją do kilku firm i blogerów. Łącząc siły, bowiem możemy stworzyć coś naprawdę ciekawego, a zarazem przynoszącego korzyści dla obu ze stron, na czym bardzo mi zależy.

Do tego z pewnością treści sponsorowane będą oznakowane, bo w tym wszystkim nie można zapomnieć o podkreślaniu swojej wiarygodności.

Zainteresowanych współpracą ze mną odsyłam do zakładki WSPÓŁPRACA, albo do bezpośredniego kontaktu przez social media bądź skrzynkę mailową (nasz e-mail to [email protected]).

Moja przyjaciółka uważa, że ja ostatnio wyczerpuję zasoby słowa "merytorycznie" w swoim słownictwie. Sęk w tym, że mi naprawdę zależy, abyście czerpali z tego co piszę i to nie tylko z blogowych treści. Chciałabym dać wam coś więcej i kontynuować zwyczaj publikowania pogadanek, bo sami mówicie, że do obserwowania mojego profilu zachęciły was przede wszystkim one.

Do nagłówka celowo dodałam wyraz "kontynuacja", ponieważ pogadanki na naszym profilu już się pojawiają, ale brakuje im jakiejkolwiek regularności i to jest ich największy problem. Myślę, że dobrym rozwiązaniem będzie ustalenie sobie konkretnego dnia na ich publikacje, żebyście wiedzieli kiedy się ich spodziewać, a ja wtedy będę mogła zaplanować sobie pracę tak, aby zdążyć na czas.

Moim nowym słówkiem na 2020 zostało YOLO! Tłumacząc na polski, znaczenie tego słowa to: raz się żyje.

Bardzo nie lubię systemu, kiedy przez pierwsze pięć dni tygodnia, kiedy chodzę do szkoły, wracam do domu i przez dłuższy czas bezsensownie krążę po internecie, a potem w piątek wieczór (przypominam, że w sobotę mamy dzień nowego wpisu na blogu) siedzę z rozłożonymi rękoma i bije się z czasem, żeby zdążyć cokolwiek do was napisać.

Chcę powiedzieć temu STOP i od Nowego Roku z większą regularnością podchodzić do publikowania dla was notatek. Dlatego codziennie będę starała się zaplanować sobie czas w ten sposób, żeby znaleźć te pół godziny w ciągu dnia na rozwój osobisty, czyli pisanie.

Co chwilę w inernecie widzę wzmiankę o nowym wyzwaniu, które ma za zadanie wyrobić jakiś nawyk, pomóc w osiągnięciu jakiegoś celu itp. Obecnie co tydzień wstawiam zdjęcie, związane z jednym z takich wyzwań, ale od tego roku chciałabym publikować dla was fotografie, które idealnie wpasowałyby się w temat innych akcji. 

W najbliższym czasie mam zamiar wziąć udział w wyzwaniu #WymiatamzPSC (klikając przeniesiecie się do strony, gdzie będziecie mogli się zapisać), które ma za zadanie - jak mawia sama jego organizatorka, czyli Ola Budzyńska - przeprowadzić mnie krok po kroku przez proces realizacji celów noworocznych. Ogólnie rzecz biorąc nie chciałabym, aby te pomysły, które przedstawiam wam w tym poście, zostały nimi tylko w teorii! 

Wiecie co? Za rok chciałabym powiedzieć, że dzięki wyżej wymienionym zasadom udało mi się wypełnić moje założenia. Uściślając w podsumowaniu bieżącego roku chciałabym napisać sobie tak: udało mi się osiągnąć dwa razy większą liczbę obserwatorów na Instagramie (a jeśli chcecie mi w tym pomóc to wejdźcie na @barkside.pl albo - o ile mój profil jest według was wart uwagi - upublicznijcie odnośnik do niego na swoim koncie), a także zintegrować moją Bark Side-ową społeczność i zachęcić ich do dzielenia się doświadczeniami pod moimi postami. Jest, bowiem wiele rzeczy, które są w stanie wynagrodzić trud pracy blogerowi, a jedną z nich jest z pewnością komentarz czytelnika! 

Oprócz tego byłabym wdzięczna, jeżeli przy okazji napisałabym dla was około 50 postów na bloga (wstawiając tekst w każdą sobotę roku byłoby ich 52 - sama liczyłam). Ustaliłam, że nie chcę za bardzo wykraczać poza tematykę psią, a każdy wpis powinien być z nimi powiązany. Na rozterki z psami niezwiązane zostawiłam sobie lukę w social mediach!

Szczerze? Jest jeszcze kilka rzeczy, które liczą się dla mnie w kwestii prowadzenia przemyślanego bloga. Między innymi, bowiem nie chcę zapominać, że w tym wszystkim nie liczą się tylko wartości. Przede wszystkim najważniejszą rzeczą w prowadzeniu bloga powinna być dobra zabawa. Bez tego ani rusz!