Dzisiejszy okazały wpis zostanie zakwaterowany do dwóch rubryk. Przemyślenia i Peppa. Będzie to bowiem notatka, w miarę przemyśleniowa, ale i namiętnie dotycząca psich towarzyszy. Tak jak obiecałam. Conajmniej jeden wpis powiązany z psią tematyką i przemyśleniami, w miesiącu. A gdyby tak to połączyć? Co wy na to? 

Słowem wstępu chciałabym zaznaczyć, że napewno rzeczy, których nauczyło mnie moje zacne dziecię jest o niebo więcej. Ale wymienię tylko kilka. Bo nie wszystkie pamiętam i specjalnie nie wiem jak przywrócić sobie pamięć. Przyznaję się bez bicia. Na różnorakich sesjach, testach, sprawdzianach i Bóg wie czym jeszcze, również się nad tym pieczołowicie zastanawiam. I pomysł nadal nie zawitał w mej zacnej główce. A szkoda. Wielka szkoda.

Gdy byłam w połowie pisania tej notatki, grzecznie uświadomiono mi, że takich wpisów ostatnimi czasy jest multum! Mimo to dokończyłam ją pisać, bo to co dzisiaj namiętnie wyrzucałam z głowy na klawiaturę brzmi zaskakująco nieźle. Z resztą, sami się przekonajcie.

Także czas udzielić mojej odpowiedzi na tytułowe i zarazem kluczowe pytanie tego wpisu. Zatem. Czego właściwie nauczył mnie mój pies? 

 Radzenia sobie w sytuacji bez wyjścia
A jednak z wyjściem. Gdy napotykałam na mej, jakże pomerdanej drodze jakąś przeszkodę - zamiast usiłować ją pokonać, stawałam obok i wmawiałam sobie, że się nie da. Zwyczajnie poddawałam się. Bezdusznie mówiłam do siebie, że mi się nie uda. A mogło się udać. Trzeba było tylko chcieć i zacząć działać.

Można spędzić lepiej czas, niż wpatrując się w ekran komórki 
Warto czasem wstać z wygodnego fotela, który i tak w najbliższej przyszłości wymienimy na nowszy model (który będzie samoczynnie jeździł i zawoził nas tam gdzie chcemy, za pomocą super - ultra szybkiej, wbudowanej w uszak - nawigacji) i nakarmić mego pieska. Kiedyś technologia się na tyle rozwinie, że wstawać z fotela będziecie tylko na specjalne okazje. I nie mówcie wtedy, że trzeba było się ruszyć, aby do tego nie doszło. Jeszcze kiedyś wykrzycze wam prosto w twarz - a nie mówiłam?

Gdybym zawsze, gdy pies ten łaskawie podniesie obie łapy, usiądzie na swym, puszystym tyłku i skieruje we mnie swę błyszczące ślepia, zacnie obdarowywałabym go prezentami - chyba pani pies ważyłaby już o wiele więcej ode mnie. A przy tym nie byłaby już tak szczęśliwa, tylko wielce zdziwiony i zafochany, że to ja go tak urządziłam. I co my się z tymi psami mamy?

Dotychczas chwaliłam się, że niby to ja nie kupuję tyle mojemu psu. Ostatnimi czasy uległo to drobnemu upadkowi. Upadkowi mojego portfela. To właśnie w nim panuje teraz minimalizm. Mam skrytą nadzieję, że kiedyś psy zaczną chodzić do dobrze zarobkowej pracy i mi się to kiedyś zwróci. A ja w tym czasie sobie odpocznę i będę się patrzyć jak moje psy ciężko harują na moje utrzymanie. Taka drobna zmiana. Dobra zmiana.

Nie ważne czy jesteśmy w trakcie mroźnej wędrówki na biegun, czy też w ciepłym domciu - zawsze będziemy nierozłączni. Nie ma znaczenia, czy jesteś ciemnej karnacji, czy też o przenikliwych, zielonych oczach - pies będzie cię kochał, takim jakim jesteś i obdarzy cię swą miłością mimo wszystkich twoich ale. I choćby się waliło i paliło, będziemy przyjaciółmi. I koniec - kropka. Tyle w temacie.

Czasami wolniej czasami szybciej, ale ja Ci mówię - spełnią się, prędzej czy później. Czasem jest to rok, innym razem miesiąc, tydzień... Ale na to trzeba poczekać. I nie może być inaczej. Olaboga. Cierpliwości - kochany człowieczku, a osiągniesz to co chcesz. I to prawdopodobnie w conajmniej dwukrotnie lepszym efekcie, niż zamierzałeś. To tak jak frisbee w naszym wykonaniu. Nie tracę nadziei, że kiedyś się uda.

Czasem trzeba zwyczajnie posłuchać się osób, bardziej doświadczonych i obeznanych w temacie. I nie ma na to rady. Każdy ma swoje kompetencje w jakiejś tam dziedzinie. Psiarski necik nauczył mnie, że czasem warto skorzystać z pomocy innych. Niektórzy radzą całkiem nieźle. Nie zawiedziesz się. Słowo.

 I tą obietnicą zbliżamy się do końca dzisiejszej notatki, będącej równocześnie pierwszym wpisem w nowym miesiącu. I to będzie mój miesiąc. Jeszcze wam to udowodnię!