Podsumowanie 2018 + 100 zdjęć  - Dzikość w sercu to blog, który chyba po raz pierwszy pojawia się w naszej czołówce. Nic straconego, przewiduje że częściej będę wspominać ich fantatczne wpisy na naszym blogu. Są naprawdę warte uwagi. Zdecydowanie przyciąga mnie fakt, wycieczek po górach. Gdy czytam Krakersowo - Magdowo - Fibowe wpisy czuje się jakbym wspinała się na najwyższy szczyt Tatr. A to wszystko dzięki piorunującym opisom. Tymczasem łapcie kolejne podsumowanie!

Psi pokój - kolejny blog, na który warto zajrzeć, znajdujący się w naszej czołówce. Żałuję, że wcześniej nie trafiłam na hartczakową witrynę. Znaczy wcześniej śledziłam ich Instagrama, ale jakoś nigdy w mej malutkiej główce nie zrodził się fakt, aby wystukać na klawiaturze - My Heart Chakra. A szkoda. Wracając jednak do tematu wpisu. Gosia obłędnie mebluje i opisuje pokoje w swoim domu. Ostatnio opowiedziała o pokoju swoich psów, czyli o Border Collie, jakim jest Nenya, oraz owczarków australijskich - Ruby i Baloo.

Miejsce dla psa problemowego - naprawdę wielkie grono ludzi idealizuje swoje pieski, które w rzeczywistości wcale takimi chodzącymi ideałami nie są. Cieszy mnie fakt, iż Dominika poruszyła ten ważny temat na swoim blogu. Może ludzie zaczną dostrzegać wady swoich psów i będą mówić o tym głośno? Czas najwyższy i podpisujemy się pod tym czterema łapskami.

W naszym wspólnym, ale i oddzielnym życiu stało się w styczniu specjalnie nie dużo. Można byłoby wspomnieć tylko, że popełniłam pewien błąd wychowawczy. Podzielę się zatem z wami moją piorunująco odkrywczą historyjką, z Bark Side'owego życia wziętą.

 Kiedy ubiegłego lata znajdowałam moment na okazyjne, ruszenie się z domu - pędziłam, z piskiem opon do psiska, prosiłam ją uprzejmie aby wykonywała pewne (jakże, bardzo skomplikowane) sztuczki. I zawsze zachowywałam te samą kolejność. I to był stanowczy błąd. Bestia moja, w futrze kundla - włączyła swoje dwie półkole mózgowe i zaczęła myśleć (nie) logicznie. Zapamiętała w jakiej kolejności prosiłam ją łaskawie, aby ruszyła swój krzywo przycięty przeze mnie tyłek, aby zaczęła wykonywać cztery, proste niczym linijka, komendy. Nie pytajcie co to za porównanie. I don't know. Sorry. Zostając jednak przy sztuczkowaniu. Ostatnie dwie komendy brzmiały - siad i leżeć. W jej małym móżdżku zakodowało się, że najpierw trzeba zrobić podaj zasierścione łapsko i usiądź jak suseł, co zwało się nie inaczej jak poproś. Nie umie zrobić siad i leżeć poza odpowiednią kolejnością. Tylko wpatruje się we mnie swoimi maślanymi oczami i mówi - chyba ci się coś pomerdało, skarbie. To nie jest fajne, zapewniam. 

Poza tym fatalnym odkryciem, udało mi się trochę pohasać wraz z Peppą i wprowadzić do naszych treningów amatorski nosework. Odbywało się to co prawda na naszych zasadach, ale po części pokrywało się z celem tego sportu. Właściwie to robiłyśmy to co miałyśmy robić i po jakimś krótkim artykule o nosework'u dowiedziałam się, że w sumie nasze treningu, o ile mogę tak to nazwać - pokrywają się częściowo z założeniem tej psiej dyscypliny. No i fajen. 

A ja? Ja nie robię nic. Znaczy, żeby nie było - prawie nic. W styczniu rozpoczęłam moją przygodę z bujo, co ciągnę do teraz. Może nie jest to coś bez czego nie mogę żyć, ale żyje się z tym notesem łatwiej. Jednak rzadko sięgam do niego w czasie lekcji, aby zapisać pracę domową. A było to moje początkowe założenie naszej współpracy. Strasznie zaciekawiło mnie rysowanie różnych tygodniówek i rozkładówek miesięcy. No i wreszcie przyszedł mój ulubiony flamaster. O nim, jednak opowiem za moment. Szczerze to jestem z niego praktycznie zadowolona, chociaż na początku wzięłam go za zwykły marker. Niby nic specjalnego ale ma to coś.

Pies nie dostał raczej nic, oprócz jakiś drobnych smaczków do ćwiczeń. Ale na luty planuje paczkę z jedzonkiem, bo już się kończy. Macie ochotę na haul? Ja w sumie bardzo, bo jeszcze nigdy czegoś podobnego nie pisałam i mam nadzieję, że przypadłoby wam coś takiego do gustu. Czytelniku - twoje zdanie jest kluczowe.

Natomiast ja, zaopatrzyłam się w nowy bujowy marker, jakim jest wspomniany kilka linijek wyżej - fioletowy Tombow Fudenosuke. Teraz szukam tego jakże zacnego produktu, jednak brak postępów w tej sytuacji. Biedak wpadł w odchłań bezdenną, czyli moje biurko, które na ogół wygląda na w miarę uporządkowane. No właśnie - na ogół. Poza Tombowym swój ekwipunek bujowicza powiększyłam o kilka niebieskich długopisów żelowych. Innymi nie umiem ładnie pisać. A oprócz tego w moje złowieszcze łapska wpadł korektor, który ma zasłonić wszystkie szkolne bolączki w moich zeszytach. Jak na razie kolega spełnia swoją funkcję.

Jeżeli chodzi o inne gadżety to mam nadzieję, że wlicza się w to domena. Mam nadzieję, że nie umknęło to waszej uwadze, bo ile z tym było siedzenia - głowa mała. Nie poradziłabym sobie jednak bez, jak to mawia Dominika - jej prywatnego programisty - Kamila. Minuta na oklaski, bo niewątpliwie się należą.

Nowa kategoria! W sumie już wielokrotnie wspominany w postach poczciwy Bullet Journal znalazł swoje miejsce w tego typu wpisach. Postaram się ograniczać wzmianki o moim notesie w innych postach, skoro mogę pisać o tym tutaj. I tylko tutaj.

Styczeń, jeżeli chodzi o bujo był miesiącem starań. Próbowałam znaleźć swój styl. Wiecie - wyrwane kartki i te sprawy. Próbowałam odnaleźć swoją twarz w wielu wariantach bujo i końcowo doszłam do tego, że czerń plus fioletowe (ewentualnie różowe) dodatki, to jest to coś. Po podsumowaniu ilości wyrwanych kartek (nie ważne ile ich było, zupełnie mało istotna kwestia) doszłam do wniosku, że mój obecny bujownik starczy mi do końca maja! Tak krótko?

Gdy nadejdzie ten czas zaopatrzę się w notes A5 od Devangari Art. Konkretnie model Fire in the night. Chciałabym pójść w coś innego niż dotychczasowe galaxy.

Małymi kroczkami zbliżamy się do końca naszej comiesięcznej notatki, która liczy obecnie jakieś 9750 wyrazów. Ale to nie koniec, bo jak mogliście zauważyć - przygotowałam dla was mini bonus. A mianowicie podsumowanie połowy Projektu 62, który wypadł... Sami zobaczcie!